ΘA ΣE ΞANABPΩ ΣTOYΣ MΠAΞEΔEΣ...

Είναι Σεπτέμβρης πλέον κι ας κάνει ακόμα ζέστες. Τι κι αν επέστρεψαν και οι τελευταίοι αδειούχοι, οι παραλίες είναι ακόμα γεμάτες, όχι όμως ασφυκτικά αλλά απολαυστικά, από τους λουόμενους που αρνούνται να παραδώσουν την σκυτάλη στην επόμενη εποχή.

Είχαμε ανάγκη ως χώρα να χαλαρώσουμε από το στρεσάρισμα ενός δύσκολου χειμώνα που πέρασε και να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας -καθένας με τον τρόπο του- για τον χειμώνα που θα έρθει!

Ζήσαμε ένα καλοκαίρι σαν όλα τ' άλλα αλλά ταυτόχρονα κι αλλιώτικο από τ' άλλα... 
Είχαμε αφίξεις αλλά είχαμε και αναχωρήσεις. 

Καινούρια πρόσωπα ήρθαν στις ζωές μας, παλιά αποχαιρετίστηκαν και τοποθετήθηκαν στο ντουλάπι των αναμνήσεων, καινούριες καταστάσεις προέκυψαν, νέες θέσεις, άλλες προθέσεις.

Είναι ωραίες οι αλλαγές, είναι υπέροχο να κοιτάει κανείς μπροστά και να δέχεται με αγάπη όλα όσα έχει η ζωή να του προσφέρει. 

Εγώ για παράδειγμα εν όψη των καλοκαιρινών -και όχι μόνο αλλαγών που λέγαμε παραπάνω-παντρεύτηκα. Έτσι έγινα κι επίσημα αισθηματική μετανάστης σε άλλη πόλη που ναι μεν είναι εντός των ίδιων γεωγραφικών συνόρων με την πρωτεύουσα-πόλη που μέχρι πρότινος κατοικούσα, είναι όμως μια εντελώς διαφορετική καθημερινότητα από αυτή που είχα συνηθίσει τον εαυτό μου να βιώνει και αυτή είναι και η πρό(σ)κληση της μετοίκησής μου.


Κάποιοι φίλοι επίσης παντρεύτηκαν μέσα στο καλοκαίρι, κάποιοι άλλοι θα γίνουν γονείς τους προσεχείς (πολύ κοντινούς) μήνες... 


Ενας υπέροχος μπαξές είναι η ζωή μας τελικά, γεμάτος χρώματα, διαθέσεις, μπουμπούκια, άνθη και πού και πού αγριόχορτα! Δεν είναι υπέροχο όμως που μπορούμε να διαβούμε τον μπαξέ αυτόν και να επιλέγουμε εμείς σε πιο κομμάτι του νιώθουμε καλύτερα για να εγκατασταθούμε, να καλλιεργήσουμε, να δημιουργήσουμε, να αναπτυχθούμε, να ανανεωθούμε ή ακόμα και να αυτο-καταστραφούμε?!! 


Ο,τι θέλει κανείς κάνει κι ομοίως ό,τι δεν θέλει - δεν κάνει!!

Κλείνοντας αυτό το γραπτό καλωσόρισμα της καινούριας εποχής θα ήθελα να (προσ)ευχηθώ να είμαστε όλοι καλά, να ακούμε μόνο καλά νέα για μας, τους οικείους μας και όσα κι όσους μας αφορούν και να έχουμε έναν υπέροχο χειμώνα γεμάτο θαλπωρή και αγάπη! 


Είπα μετοίκηση παραπάνω και θυμήθηκα ένα παλιό μελαγχολικό τραγούδι που τραγούδησε ο Ζωρζ Μουστακί στα Γαλλικά κι έχει τίτλο "Ο μέτοικος" (Le Métèque) .
Με αυτό λοιπόν και τις εικόνες του που μυρίζουν Ελληνικό καλοκαίρι, θα σας αποχαιρετήσω προς το παρόν.


Αφεθείτε κι απολαύστε το μαζί μου!




Καλή μας Νέα Εποχή!!!

...