Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Η Μadame SuSuLίNa πάει.... καφενείο!!!

Ενα παραδοσιακό καλαματιανό του Βασίλη Χρυσανθόπουλου μιλάει για μια βλάχα (http://el.wikipedia.org/wiki/βλάχοι) που πήγε στην Αθήνα, ζορίστηκε και τελικά μην καταφέρνοντας να  εγκλιματιστεί στην νέα της ζωή επέστρεψε στο χωριό της, επανεκτιμώντας αυτά που είχε εκεί και για χάρη της πόλης αποχωρίστηκε για λίγο.


Στίχοι:
Ηρθε μια βλαχα απ το βουνο στην ξελογιαστρα Αθηνα, 
αφησε αρνια και ελατα για να περασει φινα. 
Μα οταν εφτασε η δολια στην πολη, 
την κοροιδευανε στο δρομο ολοι, 
γιατι φορουσε μακρυ φουστανι 
γιαυτο την βλαχα το πεισμα την πιανει. 

Κοντη φουστιτσα φορεσε, εκοψε τα μαλλια της 
και εδειξε τα καλη της κι ολη την ομορφια της. 
Τωρα μοντερνα η βλαχα γυρναει, 
μα ουτε ενας ανθρωπος δεν την κοιταει. 
Και εγινε η βλαχα μας χωρις φουστανι 
χαμενο προβατο σε ξενη στανη. 

Κανεις δεν της μιλουσε πια ξεχασε το ονομα της, 
κι αρχισε να σκεφτεται τα γιδοπροβατα της. 
Και στο χωριο της η βλαχα γυρναει 
και μαυρη πετρα πισω πεταει, 
εκει τη βγαζει ζωη και κοτα 
στερνη μου γνωση να σε ειχα πρωτα.

Στην αντίστροφη περίπτωση ο τίτλος θα μπορούσε να ήταν: "H Mme SuSuLϊΝa πάει.... καφενείο" και να περιγράφει μία αστή που γίνεται αισθηματική μετανάστης κι εγκαταλείπει την πρωτεύουσα για να εγκατασταθεί μαζί με τον καλό της σε κάποια πολύ μικρότερη επαρχιακή πόλη.

Εκεί τα προβλήματα θα ήταν αντιστρόφως ανάλογα και οι στίχοι θα διαμορφώνονταν κάπως έτσι: 

Ηρθ' απ' την πόλη την γνωστή, άφησε τη ρουτίνα
φίλους, γονείς, σπίτι, δουλειά κι απλά η SuSuLίNa 
πήρε μαζί τ' αμάξι της, τα ρούχα της τα φίνα 
και σ'όλους έκανε γνωστό πως φεύγει απ' την Αθήνα..

Μα εκεί στο μέρος το μικρό κανείς δεν τη θωρούσε
κανένας δε νοιαζότανε για το που εκείνη ζούσε,
μιλούσαν όλ' αλλιώτικα, ρωτούσαν και κοιτούσαν
αυτά που δεν τους ένοιαζαν μήτε τους αφορούσαν..

Εκλείστηκε στο σπίτι της, μιλούσε στον καλό της,
ζούσε με το κομπιούτερ της στον κόσμο το δικό της,
τους συγγενείς παράβλεψε, τους φίλους προτιμούσε,
δεν έβγαινε, δεν μίλαγε, μονάχα τραγουδούσε..

Τα μέρη ήτανε μίζερα, φτωχότερα, μικρούλια,
ρεστοράν, κλαμπς και θέατρα, ανύπαρκτη ζωούλα,
η προφορά, οι πανήγυρεις, τα ζα και τα κλαρίνα
εκάνανε τον τόπο αυτό να μοιάζει με ρουτίνα.. 

Και χθες που αυτή περίμενε για να'ρθει ο καλός της
τήνε καλεί και της μυνεί να βάλει το λευκό της
το φόρεμα το δροσερό, λουλούδι στα μαλλιά της
βόλτα να κάνουν όμορφη για να χαρεί η καρδιά της..

Κάνει χαρές η SuSuLί, που να΄ξερε που πάνε
στο καφενέ της γειτονιάς καθήσανε να φάνε
ένα πιατάκι τόσο δα στο micro ζεσταμένο
κοτομπουκιές με αλά κρεμ πατατικό λιωμένο..

Παπάκια προσπερνούσανε, οι διπλανοί καπνίζαν
τούτο το μέρος ήτανε μονότονη παγίδα 
αχού καημένη μου ζουρλή, μονάχη SuSuLίna
που δε χωράς πια πουθενά, μήτε 'δω, μήτε Αθήνα..














(....to be continued......)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου