Διττός λευκός

Αμπελώνας: Αμπελώνες συνεργατών αμπελουργών, συνολικής έκτασης 300 στρεμμάτων που εκτείνονται στον Άγιο Παύλο Χαλκιδικής, σε υψόμετρο 100 μέτρων.


Τρύγος: Sauvignon Blanc: τέλος Αυγούστου Ροδίτης: μέσα Σεπτεμβρίου


Οινοποίηση: Στο οινοποιείο Τσάνταλη στον Άγιο Παύλο Χαλκιδικής. Ακολουθείται η μέθοδος της προζυμωτικής εκχύλισης για το Sauvignon Blanc. Η αλκοολική ζύμωση πραγματοποιείται σε χαμηλή ελεγχόμενη θερμοκρασία.


Κατηγορία: Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη Μακεδονικός


Τύπος: Λευκός ξηρός


Ποικιλίες: Ροδίτης– Sauvignon Blanc


Χαρακτηριστικά: Ο Διττός λευκός χαρακτηρίζεται από λευκοκίτρινο χρώμα με πρασινωπές ανταύγειες - σημάδι νεότητας και προσεγμένης οινοποίησης. Στην έντονη μύτη του αναγνωρίζεται ο ποικιλιακός του χαρακτήρας (εξωτικά φρούτα του Sauvignon Blanc σε αρμονία με τα εσπεριδοειδή του Ασύρτικου) ενώ η γεύση του είναι ευχάριστη και ισορροπημένη με έντονο το αίσθημα της φρεσκάδας.


Προτάσεις σερβιρίσματος: Η ιδανική θερμοκρασία σερβιρίσματος είναι 10ο-12ο C και αποτελεί ιδανικό σύντροφο για θαλασσινά, οστρακοειδή, λευκά κρέατα μαγειρεμένα με αρωματικές σάλτσες αλλά και ελαφριά μαλακά και αρωματικά κίτρινα τυριά.

Φτάνει που ξέρω

Να μου λες «σ’ αγαπάω».
Να μου λες «σ’ αγαπώ».


Σ’ αγγίζω, και νοιώθω κάτι μαγικό.
Μια αγάπη δεν είναι κάτι λογικό.
Σε θέλω, μου φτάνει μόνο αυτή η φωτιά.
Δε θέλω τίποτα άλλο πια.


Φτάνει που ξέρω πως υπάρχεις,
φτάνει που ξέρω πως με θες,
μου φτάνει μόνο «σ’ αγαπάω» να μου λες.


Φτάνει που ξέρω πως υπάρχεις,
φτάνει που ξέρω πως με θες,
μου φτάνει μόνο "σ’ αγαπάω" να μου λες.


Να μου λες «σ’ αγαπάω»

i'm getting married...

SAVE the DATE...

Από τι εξαρτάται η πρόοδος ενός λαού

Να σκέπτεσαι και ... να ενεργείς


Η διαφορά μεταξύ φτωχών
και πλούσιων χωρών δεν έγκειται στην ηλικία της χώρας.


Αυτό αποδεικνύεται από χώρες
 όπως η Ινδία και η Αίγυπτος,
που έχουν ιστορία 2000 χρόνων
όμως είναι φτωχές.


Από την άλλη ο Καναδάς,
η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, που
πριν από 150 χρόνια ήταν άνευ σημασίας,
σήμερα είναι ανεπτυγμένες και πλούσιες χώρες.




Η διαφορά μεταξύ φτωχών και πλούσιων χωρών δεν έγκειται στο  φυσικό πλούτο που διαθέτουν.


Η Ιαπωνία είναι χώρα περιορισμένης έκτασης, κατά 80% ορεινή, ανεπαρκής  για καλλιέργεια και  κτηνοτροφία, αλλά η οικονομία της είναι δεύτερη στον κόσμο.  Η χώρα μοιάζει με ένα απέραντο πλωτό εργοστάσιο, που εισάγει πρώτες ύλες απ’ όλο τον κόσμο και εξάγει βιομηχανικά προϊόντα.


Ένα άλλο παράδειγμα είναι η Ελβετία, η οποία δεν έχει φυτείες κακάου, έχει όμως την καλύτερη σοκολάτα στον κόσμο.  Παρ’ όλη τη μικρή της έκταση αυτή η χώρα έχει αναπτύξει την κτηνοτροφία και το έδαφός της καλλιεργείται 4 μήνες το χρόνο.  Σα να μην ήταν αυτό αρκετό, παράγει γαλακτοκομικά προϊόντα αρίστης ποιότητας.  Είναι μια χώρα που εκπέμπει μια εικόνα ασφάλειας, τάξης και μόχθου.




Ανώτεροι υπάλληλοι πλουσίων χωρών που επικοινωνούν με αντίστοιχους ανώτερους υπαλλήλους φτωχών χωρών δείχνουν ότι δεν υπάρχει σημαντική διανοητική διαφορά μεταξύ τους.




Ούτε και η ράτσα ή το χρώμα της επιδερμίδας έχουν καμμιά σημασία: οι μετανάστες, που στις χώρες τους αποκαλούνται τεμπέληδες, αποτελούν την παραγωγική δύναμη των πλούσιων Ευρωπαϊκών χωρών.




Πού έγκειται λοιπόν η διαφορά;


Η διαφορά έγκειται στη στάση των ανθρώπων όπως αυτή έχει διαμορφωθεί δια μέσου των ετών από την παιδεία και την κουλτούρα (καλλιέργεια).




Αναλύοντας τη συμπεριφορά των ανθρώπων σε πλούσιες και ανεπτυγμένες χώρες βρίσκουμε, ότι η πλειονότητα των ανθρώπων ακολουθεί τις ακόλουθες αρχές στη ζωή της:


Ηθική ως βασική αρχή.
Ακεραιότητα.
Υπευθυνότητα.
Σεβασμός προς τους νόμους και τους κανόνες.
Σεβασμός των δικαιωμάτων των συμπολιτών τους.
Αγάπη για την εργασία.
Αγώνας για αποταμίευση και επένδυση.
Βούληση για πολύ μεγάλη δράση.
Ακρίβεια.




Στις φτωχές χώρες μόνο μια μικρή μειονότητα ακολουθεί αυτές τις βασικές αρχές στην καθημερινή της ζωή.


Δεν είμαστε φτωχοί επειδή έχουμε έλλειψη πρώτων υλών ή επειδή η φύση είναι σκληρή απέναντί μας.


Είμαστε φτωχοί επειδή μας λείπει η σωστή στάση.


Μας λείπει η βούληση να συμμορφωνόμαστε και να διδάσκουμε αυτές τις λειτουργικές αρχές των πλούσιων και ανεπτυγμένων κοινωνιών.




Εάν δεν προωθήσετε αυτό το μήνυμα τίποτα κακό δεν πρόκειται να σας συμβεί.  Ούτε το κατοικίδιό σας θα πεθάνει, ούτε θα απολυθείτε από τη δουλειά σας, ούτε θα έχετε γρουσουζιά για επτά χρόνια, ούτε θα αρρωστήσετε.




Αν αγαπάτε τη χώρα σας, ενεργήστε με τέτοιο τρόπο που αυτό το μήνυμα να κυκλοφορήσει σε πολύ κόσμο και να του δώσει τη δυνατότητα να σκεφτεί και ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ, ΝΑ ΔΡΑΣΕΙ!!

Ενόραση

Η ενόραση είναι η υποτιθέμενη ψυχική ικανότητα του να βλέπει κανείς πράγματα πέρα από την δύναμη της κανονικής όρασης.Η ενόραση συνήθως σχέτιζεται με την προεπίγνωση και τη μεθεπίγνωση.Η ικανότητα του να βλέπει κανείς στο μέλλον,αν δεν επιφέρεται από κρυσταλλοσκοπία,ναρκωτικά,έκσταση ή άλλα τεχνητά μέσα, ονομάζεται και "δεύτερη όραση". Οι άνθρωποι μπορούν να προβλέψουν το μέλλον.Το κάνουμε συνέχεια αλλά συνήθως, αν όχι πάντα, λαμβάνουμε υπ'όψιν μας την εμπειρία μας, την γνώση μας και τον περιβάλλοντα χώρο.Μερικές προβλέψεις από άτομα με ψυχικές ικανότητες όντως επιβεβαιώνονται.Το ίδιο όμως συμβαίνει και με προβλέψεις από άτομα χωρίς ψυχικές ικανότητες.Χωρίς αμφιβολία, η αναμονή για την έκβαση του μέλλοντος (σ.τ.μτφ.: δηλαδή για το πως θα γίνουν τα πράγματα ή πως θα εξελιχθεί μια σκηνή. Αυτή η "πρόβλεψη" είναι μια διαδικασία στην οποία βασίζεται ο εγκέφαλος για να πάρει απόφάσεις και να εκτελέσει κινήσεις του σώματος.Με βάση την εμπειρία ο εγκέφαλος "περιμένει" μια λογική ακολουθία γεγονότων σε μια σκηνή και προετοιμάζει την ανάλογες κινήσεις του.Φανταστείτε δηλαδή οτι περπατάτε στο δρόμο.Η σκηνή απότελείται από τα πράγματα που βλέπετε.Με βάση την εμπειρία σας ο εγκέφαλος σας "αναμένει" μια τυπική συμπεριφορά από κάθε αντικείμενο. Έτσι δεν θα περιμένατε τα αυτοκίνητα να πετούν ή τα πεζοδρόμια να σας μιλούν! Βασιζόμενος σε αυτή λοιπόν την εμπειρία σας, ο εγκέφαλος "προβλέπει" πως θα εξελιχθεί μια σκηνή και δρα ανάλογα.Αυτή είναι μια βραχυπρόθεσμη προβλεψη και είναι αναγκαία για την καθημερινή δραστηριότητα.Αν δεν υπήρχε η δυνατότητα να γίνεται τέτοιου είδους πρόβλεψη, είτε λόγω ανεπάρκειας
του εγκεφάλου είτε διότι το σύμπαν ήταν δομημένο έτσι,τότε είναι αμφίβολο το κατά πόσο θα μπορούσε να αναπτυχθεί ζωή.Το σύμπαν θα ήταν μια συλλογή από χαοτικές κινήσεις και οποιαδήποτε προσπάθεια δημιουργίας ενός οργανωμένου συστήματος θα απότύγχανε.Η μακροπρόθεσμη πρόβλεψη,από την άλλη, είναι και αυτή δυνατή από τον άνθρωπο αλλά όσο πιο μακρυά αναφέρεται, τόσο πιο αναξιόπιστη γίνεται.Υπάρχουν όμως επιστημονικές μέθοδοι που μπορούν να κάνουν ασφαλείς προβλέψεις για ορισμένες διαδικασίες.Η επιστήμη χρησιμοποιεί τα μαθηματικά για να δημιουργήσει μοντέλα και με βάση αυτά, να μπορέσει να δει την εξέλιξη ενός συστήματος στο μέλλον·δηλαδή να κάνει μια πρόβλεψη. Το κατά πόσο αυτή η πρόβλεψη είναι αξιόπιστη, εξαρτάται από το μαθηματικό μοντέλο. Γενικά μπορούμε να πούμε οτι τα μοντέλα προσπαθούν να "κωδικοποιήσουν" τους κύριους παράγοντες που επηρεάζουν ένα σύστημα.Όσο πιο σωστά κωδικοποιείται η επίδραση των παραγόντων στο σύστημα (αλλά και όσους περισσότερους παράγοντες κωδικοποιεί),τόσο πιο αξιόπιστο γίνεται το μοντέλο και η πρόβλεψη.) είναι μια υποσυνείδητη διαδικασία και ουσιαστικά μια δεύτερη φύση του ανθρώπου. Στηρίζεται όμως σε φυσικές και "άχαρες" ικανότητες και όχι σε μυστηριώδεις ή υπερφυσικές δυνάμεις.

---


Aναδημοσίευση από: http://www.skepdic.gr/entries/Epsilon/enorasi.htm

Περισσότερες Πληροφορίες

• "Reason outpredicts clairvoyance" - Dutch study

The Hundredth Monkey and Other Paradigms of the Paranormal, edited by Kendrick Frazier 
(Buffalo, N.Y.: Prometheus Books, 1991).

Frazier,Kendrick  and James Randi, "Predictions After The Fact: Lessons Of The Tamara Rand Hoax," inScience Confronts The Paranormal, ed., Kendrick Frazier (Buffalo, N.Y.: Prometheus Books, 1986), first published in the Skeptical Inquirer 6, no.1 (Fall 1981): 4-7.

Gardner,Martin. How Not To Test a Psychic: Ten Years of Remarkable Experiments With Renowned Clairvoyant Pavel Stepanek (Buffalo, N.Y.: Prometheus Books, 1989).

Randi,James. Flim-Flam! (Buffalo, New York: Prometheus Books,1982), especially chapter 13, "Put Up or Shut Up," where he gives accounts of tests done on several psychics who have tried to collect the $10,000 Randi used to offer to anyone who can demonstrate any psychic power. So far, no one has collected, even though the offer is now $1,000,000!

Sagan,Carl. The Demon-Haunted World - Science as a Candle in the Dark (New York: Random House, 995).

Stein,Gordon. "Spiritualism," in The Encyclopedia of the Paranormal edited by Gordon Stein (Buffalo, N.Y.: Prometheus Books, 1996).

Steiner,Robert A. "Fortunetelling," in The Encyclopedia of the Paranormal edited by Gordon Stein (Buffalo, N.Y.: Prometheus Books, 1996) pp. 281-290.

Όπως ξυπνούν οι εραστές

Γονάτισα και ζήτησα απ' τα θλιμμένα σύννεφα
να λάμψουν, να ξεσπάσουν με βροχές,
κι όλη τη νύχτα γίναμε σκυλάκια και ξεδίναμε
και γλείφαμε ο ένας τ' άλλου τις πληγές

Μεθούσαμε και πίναμε απ' τα φιλιά που δίναμε
και σβήναν μία μία οι φωτιές,
και το πρωί ξυπνήσαμε απ' όνειρο που ζήσαμε
έτσι γλυκά όπως ξυπνούν οι εραστές

Σηκώθηκα και ήσυχα στα δέντρα προσευχήθηκα
ν' αντέχουμε στις πιο βαθιές χαρές,
κι όλη τη νύχτα αφρίζαμε, ποτάμια που γυρίζαμε
ψηλά στις αρχικές μας τις πηγές

Ανάβαμε και σβήναμε και πάλι ξαναρχίζαμε
και γίναν μια των δυο μας οι καρδιές,
και το πρωί ξυπνήσαμε απ' όνειρο που ζήσαμε
έτσι γλυκά όπως ξυπνούν οι εραστές

Σηκώθηκα και ήσυχα στα δέντρα προσευχήθηκα
ν' αντέχουμε στις πιο βαθιές χαρές,
κι όλη τη νύχτα αφρίζαμε, ποτάμια που γυρίζαμε
ψηλά στις αρχικές μας τις πηγές

Ανάβαμε και σβήναμε και πάλι ξαναρχίζαμε
και γίναν μια των δυο μας οι καρδιές,
και το πρωί ξυπνήσαμε απ' όνειρο που ζήσαμε
έτσι γλυκά όπως ξυπνούν οι εραστές.

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας & Νίκος Βελιώτης
Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας & Νίκος Βελιώτης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας

ΒΟΡΕΙΟ ΣΕΛΑΣ

Από δω που στέκομαι μπορώ ξεκάθαρα να δω
την Μέρα από τη μια μεριά, την Νύχτα από την άλλη
είναι σαν να βρίσκομαι ανάμεσα 
στο Χθες και στο Αύριο Μου.

Εκεί στο φως απλωμένα, όλα όσα ήρθαν κι έμειναν
ή ήρθαν και πέρασαν 
και δεν είναι σκοτεινά όπως χρόνια τώρα χαρακτηρίζουν το παρελθόν
είναι τόσο ξεκάθαρα και τόσο τακτοποιημένα
που θλίβομαι να τα σκεπάσω με το πέπλο της λήθης..

Περήφανη τα εμπιστεύομαι στον ‘Ηλιο και κοιτώ απ’ την άλλη,

εκεί που είναι η σκοτεινή μου Νύχτα.
Το Αύριο 
που ενώ θα έπρεπε να με τρομάζει, να με αποκαρδιώνει και να με λυγίζει
-διότι είθισται να δημιουργεί πλάνες στους ανθρώπους και να βάζει τρικλοποδιές-

εν τούτοις Ευτυχώς από εδώ πάνω που ‘Εφτασα και Στέκομαι, 
έφερα μαζί μου και την 
Γνώση
και πλέον αναγνωρίζω τα παιχνίδια του Μυαλού και τα ξεγελώ με τη σειρά μου.

και ΞΕΡΩ ότι αυτή τη στιγμή που ΕΓΩ βλέπω την Νύχτα και την Μέρα,
Κάποιοι
βλέπουν το φως της μέρας περιμένοντας το σκοτάδι
και άλλοι πάλι 
βρίσκονται στο σκοτάδι, αναμένοντας την ημέρα
ΕΝΩ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ 
απλά έτσι είναι η φυσική ροή, η εξέλιξη των πραγμάτων..

Όλα τα άλλα είναι Πλάνη.-

Φινλανδικό σχολείο

Σε μια μακρινή χώρα, στη Φινλανδία, που εδώ και μια δεκαετία οι μαθητές της βγαίνουν πρώτοι σε όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις του ΟΟΣΑ(οι δικοί μας τελευταίοι), γιορτάζουν τις μέρες αυτές.


Γιορτάζουν, γιατί μετά από δύο μήνες διακοπών βρέθηκαν ξανά με τους συμμαθητές και δασκάλους φίλους τους, στη μικρή κοινότητα του σχολείου τους. Στη Φινλανδία, στα πολυθέσια και ολοήμερα σχολεία θα βρεις παιδιά από 8 μηνών μέχρι 16 ετών.


Όταν εργάζονται και οι δύο γονείς μπορούν να αφήσουν το 8 μηνών και άνω παιδί τους στο σχολείο μαζί με τα μεγαλύτερα αδερφάκια του.


Στη μικρή κοινότητα του σχολείου θα βρεις παιδιά με ειδικές ανάγκες, αφού, σκοπίμως, δεν υπάρχουν ειδικά ιδρυματικά-σχολεία. Θα βρεις βρέφη, να μαθαίνουν από μικρά να συνυπάρχουν με μεγάλους και αναπήρους, όπως στην κοινωνία των μεγάλων, καλλιεργώντας το αίσθημα της ευθύνης και της αλληλεγγύης των μεγάλων παιδιών προς τα μικρότερα και προς τα διαφορετικά.


Στη Φινλανδία γιορτάζουν, γιατί θα βρεθούν πάλι σε σχολεία με σύγχρονα εργαστήρια και αμφιθέατρα, με κλειστά γυμναστήρια και πισίνες, με ειδικές αίθουσες χαλάρωσης και σάουνας, με εστιατόρια με το δωρεάν φαγητό και το σημαντικότερο, γιατί θα μάθουν και θα δημιουργήσουν γνώση με τους δασκάλους φίλους τους, παίζοντας, συζητώντας και μελετώντας διάφορα βιβλία και όχι ένα υποχρεωτικό σε κάθε μάθημα, όπως στην Ελλάδα.


(Οι δάσκαλοί μας, ακόμη και να θέλουν να πάρουν πρωτοβουλίες δημιουργικής μάθησης δεν μπορούν.
Είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν με συγκεκριμένα βιβλία με έναν στόχο: «να βγει όπως-όπως η ύλη», αποστηθισμένη βεβαίως).


Τα παιδιά στη Φινλανδία, στις πρώτες έξι τάξεις, κάνουν συχνά τεστ, όχι όμως για να βαθμολογηθούν (να τιμωρηθούν όπως τα ελληνόπουλα)αλλά για να διαπιστωθούν οι αδυναμίες τους ώστε να τους παρασχεθεί εξατομικευμένη ενισχυτική διδασκαλία.


Η φιλοσοφία τους είναι, «η βαθμολογία αποθαρρύνει και ωθεί ακόμη περισσότερο στην άρνηση μάθησης τον κακό μαθητή, ενώ επιβραβεύει τον καλό μαθητή, που έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται την επιβράβευση».


Τα παιδιά στη Φινλανδία μπορούν ήδη από τις πρώτες τάξεις, να επιλέξουν ακόμη και το ημερήσιο πρόγραμμά τους. Ένα παιδί της δευτέρας δημοτικού, μπορεί μια ημέρα να επισκεφτεί κάποιο μάθημα της τρίτης ή ακόμη και της πρώτης, αν νομίζει πως αυτό χρειάζεται περισσότερο.


Τα παιδιά στη Φινλανδία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, που το εκπαιδευτικό τους σύστημα είναι ανάμεσα σε εκείνο των πρώτων πέντε στον κόσμο, όπως στην Ιαπωνία, Κορέα και Καναδά, όταν έχουν τεστ στα μαθηματικά, φυσική, χημεία, ακόμη και στη γλώσσα τους, επιτρέπεται να έχουν μαζί τους βοήθημα (βιβλίο με τους μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς τύπους και λεξικό γλώσσας).


Οι παιδαγωγοί τους δεν έχουν κανένα λόγο να απαιτήσουν από τα παιδιά να μάθουν απ έξω πράγματα, που μετά από μερικές εβδομάδες δε θα θυμούνται.


Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μάθουν τα παιδιά τους να σκέπτονται λογικά, με κριτική αναλυτική σκέψη, κατανοώντας περίπλοκα νοήματα και αλληλοσυσχετισμούς.


Με λίγα λόγια, τους ενδιαφέρει να αγαπήσουν τα παιδιά τη μάθηση και το βιβλίο για να συνεχίσουν να μαθαίνουν μόνα τους. Με το ζόρι δε μαθαίνει κανείς. Με το ζόρι μπορείς μόνο να αποστηθίσεις ξένη γνώση, για λίγο καιρό.


Όταν το απόγευμα, μετά την ενισχυτική διδασκαλία, οι Φιλανδοί μαθητές πάνε στο σπίτι, αφήνουν τη σάκα με τα βιβλία στο σχολείο. Όλη η υπόλοιπη ημέρα τους ανήκει. Χαίρονται την παιδικότητά τους. Τεστ για το σπίτι απαγορεύονται. Η λέξη φροντιστήριο δεν υπάρχει ούτε στο λεξικό τους.


Είναι πρώτα στην Ευρώπη στην ανάγνωση εξωσχολικών βιβλίων και τελευταία σε τηλεθέαση.


Τα ελληνόπουλα τρέχουν από φροντιστήριο σε φροντιστήριο σαν κουρδιστά πορτοκάλια. Το μόνο που τους μένει μετά, είναι να καθίσουν εξαντλημένα μπροστά στην τηλεόραση μέχρι να τους πάρει ο ύπνος.


Σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου δε βλέπεις παιδιά με τσάντες να κυκλοφορούν μέχρι τα μεσάνυχτα τρέχοντας σαν τον Βέγγο να προλάβουν το επόμενο μάθημα αποστήθισης, προς μεγάλη ικανοποίηση των φροντιστηρίων.


Είναι δυνατόν αυτά τα τραύματα της χαμένης παιδικότητας να μην έχουν βαθιές και μακροχρόνιες ψυχικές συνέπειες;


Τα περισσότερα ελληνόπουλα πάνε άκεφα σε άθλια δημόσια σχολεία, που μοιάζουν σαν γκαράζ αυτοκινήτων. Θα συναντήσουν δασκάλους, στην πλειονότητά τους σκυθρωπούς και δίχως όρεξη, που από τότε που τελείωσαν τις σπουδές τους δεν έχουν ανοίξει βιβλίο.


Θα συναντήσουν δασκάλους, για τους οποίους η λέξη εξατομικευμένη προσέγγιση μαθητή με ιδιαίτερα προβλήματα, υπάρχει μόνο στα λεξικά. Θα πρέπει να αποστηθίσουν κακογραμμένα βιβλία πάνω στα οποία θα εξεταστούν. Όποιος έχει την καλύτερη μνήμη ή τις καλύτερες τεχνικές αποστήθισης, όχι απαραίτητα και το καλύτερο μυαλό, θα επιβραβευθεί.


Οι κακοί μαθητές θα τιμωρηθούν και θα σπρωχθούν στη μαθησιακή άρνηση. Η μαθητική διαρροή στη χώρα μας, σε κάποιες περιοχές ξεπερνά το 30% , ενώ στη Φινλανδία είναι σχεδόν ανύπαρκτη.


Η απάντηση της υπουργού παιδείας τους είναι: «είμαστε μια μικρή χώρα και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε ούτε έναν μαθητή».


Γιατί αλήθεια συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά, στο σημαντικότερο τομέα μιας χώρας όπως είναι η παιδεία, από την οποία εξαρτώνται όλα τα άλλα;


Γιατί βασανίζουμε δίχως λόγο ότι πολυτιμότερο έχουμε, τα παιδιά μας;


Γιατί, ενώ πληρώνουμε τα περισσότερα λεφτά στον κόσμο για την παιδεία (στην παραπαιδεία των φροντιστηρίων), έχουμε μια τόσο άθλια δημόσια παιδεία;


Την απάντηση μας την έδωσε ο κος Βουλγαράκης: «υπάρχουν βουλευτές που τα δίδακτρα που πληρώνουν για τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχολεία είναι περισσότερα από τα εισοδήματα που δηλώνουν στο πόθεν έσχες»!!!


Κυβερνώντες και εξουσιάζοντες, που στέλνουν τα παιδιά τους σε πανάκριβα ιδιωτικά σχολεία, δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά στη δημόσια παιδεία, όπως δεν έχουν κανένα λόγο να δώσουν λεφτά για τη δημόσια υγεία αφού αν χρειαστεί, οι ίδιοι και τα παιδιά τους θα πάνε στο Memorial.


Αυτή είναι η μοναδική εξήγηση και καμία άλλη για τα άθλια δημόσια σχολεία μας. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες προς βλάκες!


Στη Φινλανδία, ο γιος του πρωθυπουργού, του προέδρου της ΝΟΚΙΑ, του θυρωρού της πολυκατοικίας και του χασάπη της γειτονιάς πάνε στο ίδιο δημόσιο σχολείο.


Γι αυτό και έχουν κάθε λόγο να δίνουν τα διπλάσια ακριβώς λεφτά από εμάς, γύρω στο 7% του ΑΕΠ, για την παιδεία τους. «Βάση της εκπαίδευσής μας είναι η ισότητα όλων στο σχολείο», λέει η υπουργός τους.


Οι Φιλανδοί αγαπούν την πατρίδα τους, όχι ακροδεξιά και θεωρητικά σαν μια αφηρημένη ιδέα, αλλά σαν ζωντανό οργανισμό.


Γι αυτούς πατρίδα είναι πάνω απ’ όλα ο λαός τους, οι άνθρωποί τους, τα παιδιά τους.

Savoir Vivre για παιδιά

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να συναναστρέφεσαι ένα κακότροπο και κακομαθημένο παιδί. Ή μάλλον υπάρχει. Αυτό το παιδί να είναι δικό σου.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν απόλυτα φυσιολογικό να μιλάμε στις φίλες της μαμάς μας στον πληθυντικό, 
να ζητάμε άδεια για να σηκωθούμε από το τραπέζι, 
να απαντάμε στο τηλέφωνο σαν γραμματέας σε μίνι μέγεθος και 
να προσφέρουμε τη θέση μας στο λεωφορείο σε όποιον την έχει ανάγκη. 
Σήμερα, τα περισσότερα παιδιά καταβροχθίζουν το φαγητό τους λες και δεν έχουν ξαναφάει, χρησιμοποιούν τα δάχτυλά τους αντί για μαχαιροπίρουνα και στην ερώτηση «πώς σε λένε, γλυκό μου;» απαντάνε βγάζοντας τη γλώσσα.
Όμως η ευγένεια ήταν και είναι δημοφιλής και οι παραδοσιακοί καλοί τρόποι επιστρέφουν στη μόδα. 
Παρ’ όλα αυτά, καθώς η συμπεριφορά των περισσότερων ενηλίκων γύρω μας είναι μάλλον εγωιστική και κακότροπη, είναι σχεδόν αδύνατο να μην τη μιμηθούν οι μικρότεροι. 
Ο Φρεντ Αστέρ είχε πει κάποτε ότι η πιο δύσκολη δουλειά για τα παιδιά σήμερα είναι να μάθουν καλούς τρόπους χωρίς να τους βλέπουν πουθενά. 
Τα παιδιά είναι αγενή επειδή εμείς οι μεγάλοι είμαστε αγενείς. 
Δεν μπορείς να ζητάς από ένα εξάχρονο να λέει «ευχαριστώ», «παρακαλώ» και «ορίστε» όταν δεν έχει ακούσει ποτέ κάποιον να χρησιμοποιεί αυτές τις λέξεις στην καθημερινότητά του. Ούτε μπορείς να το αναγκάσεις να τρώει με μαχαίρι και πιρούνι όταν σπάνια βλέπει πώς συμπεριφέρονται οι γονείς του στο φαγητό, αφού είναι ελάχιστες οι φορές πλέον που στα σπίτια στρώνεται «οικογενειακό τραπέζι» –αυτό που κάποτε ήταν ο στυλοβάτης της κοινωνικής ζωής μικρών και μεγάλων.
Αυτή η αλλαγή στην κουλτούρα της οικογενειακής ζωής τα τελευταία δεκαπέντε με είκοσι χρόνια έχει περιορίσει αντίστοιχα και τις μεθόδους διαπαιδαγώγησης. Όσο δύσκολες κι αν έχουν γίνει οι συνθήκες, όμως, οι καλοί τρόποι πρέπει να διδάσκονται όσο τα παιδιά είναι ακόμα μικρά και μάλιστα ως έκφραση όχι τυπολατρίας αλλά τριών θεμελιωδών αξιών: του σεβασμού, της ειλικρίνειας και της κατανόησης για τους άλλους.


Η ευγένεια ανοίγει πόρτες

Δεν μπορούμε να αναγκάσουμε ένα παιδί να φέρεται ευγενικά, μπορούμε όμως να του μάθουμε ότι υπάρχουν κανόνες και όρια τα οποία για το καλό όλων δεν πρέπει να υπερβαίνει –όπως άλλωστε δεν το κάνουμε ούτε εμείς. 
Μέχρι την ηλικία των τριών ετών, το παιδί δεν έχει την ικανότητα να διακρίνει συνειδητά το καλό από το κακό. Ξέρει ότι κάποιες πράξεις του είναι πιο αποδεκτές από άλλες, δεν γνωρίζει όμως συναισθήματα όπως είναι η ενοχή ή οι τύψεις.
Αν και δεν υπάρχουν ακριβείς ενδείξεις για το πώς διαμορφώνεται η συνείδηση του παιδιού μας, γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι για την ομαλή ανάπτυξή του έχει απόλυτη ανάγκη την αγάπη, την αποδοχή και την προστασία των γονιών του. 
Αυτή η αγάπη και η αποδοχή μας είναι το πιο σημαντικό κίνητρο για να υπακούσει τους κανόνες που έχουμε ορίσει. Και μέχρι τα «πρέπει» να γίνουν κομμάτι του χαρακτήρα του, ο μόνος τρόπος να τα ακολουθήσει είναι να μιμηθεί τη δική μας συμπεριφορά. 
Όταν η μαμά και ο μπαμπάς λένε «ευχαριστώ» και «παρακαλώ», τότε και τα παιδιά θα το κάνουν. Μάλιστα, θα πρέπει να ξεκινήσουν από πολύ νωρίς –από την προσχολική κιόλας ηλικία– ώστε όταν πηγαίνοντας στο σχολείο και η κοινωνικοποίησή τους γίνει πιο έντονη, να ξέρουν ήδη πώς να περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους, πώς να ζητούν το λόγο για να μιλήσουν και πώς να δείχνουν το σεβασμό τους στους μεγαλύτερους. 
Το αντάλλαγμα; 
Σύμφωνα με έρευνες, η ευγένεια και η καλοσύνη θα ανοίξουν πολλές πόρτες στη ζωή τους. «Οι καλοί τρόποι δεν έχουν να κάνουν μόνο με το αν ξέρεις να χρησιμοποιείς σωστά το μαχαιροπίρουνο», γράφει η Πένι Παλμάνο στο βιβλίο της Yes, please. Thanks! The Essential Guide To Teaching Children Manners. «Οι τρόποι καλής συμπεριφοράς έχουν να κάνουν με το σεβασμό και την κατανόηση που δείχνουμε για τα αισθήματα των άλλων. Αν καταφέρουμε να κάνουμε τα παιδιά μας να συμπονούν τους συνανθρώπους τους, θα τα βοηθήσουμε να δημιουργήσουν έναν καλύτερο κόσμο». 
Η Παλμάνο πιστεύει ακόμα ότι τα ευγενικά παιδιά είναι συνήθως πιο δημοφιλή και πιο επιτυχημένα, ενώ έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση σε σχέση με εκείνα που δεν έχουν μάθει να συμπεριφέρονται σωστά. «Σε μια εποχή όπου οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να έχουν όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια, η εκμάθηση των καλών τρόπων είναι το μόνο που δεν κοστίζει τίποτα -εκτός ίσως από λίγο χρόνο». 
Ο πραγματικός φόβος είναι ότι, αν στην αρχή της ζωής τους αγνοήσουμε τα βασικά, μπορεί αργότερα να βρεθούμε αντιμέτωποι με κάτι πολύ χειρότερο: τα παιδιά που τώρα γλείφουν το πιάτο τους δεν αποκλείεται στο μέλλον να σκίζουν τα βιβλία τους ή να πετάνε μπουκάλια στα γήπεδα. Αντίθετα, τα παιδιά με καλούς τρόπους, όπως υποστηρίζουν οι ειδικοί, έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν καλοί μαθητές και λιγότερες να παρουσιάσουν στο μέλλον αντικοινωνική συμπεριφορά.


Απλοί κανόνες συμπεριφοράς

Είναι σημαντικό εμείς οι γονείς να εξηγούμε στα παιδιά μας γιατί η σωστή συμπεριφορά είναι αναγκαία για την αρμονική συνύπαρξη τόσο των μελών της οικογένειας, όσο και της ευρύτερης κοινωνίας. 
Έτσι, θα συνειδητοποιήσουν ότι δεν ζούμε μόνοι ούτε στο σπίτι, αλλά ούτε και σε αυτό τον πλανήτη. Αυτοί οι απλοί βασικοί κανόνες συμπεριφοράς έχουν προβλεφθεί για να κάνουν τη ζωή μας πιο εύκολη και όμορφη για όλους και γι’ αυτό είναι σημαντικό να τους τηρούμε. 
Αν χρησιμοποιήσουμε παραδείγματα από την καθημερινότητα αποφεύγοντας τις γενικότητες, θα είναι πολύ πιο εύκολο για το παιδί να κατανοήσει τη σημασία τους. 
Σε περίπτωση, για παράδειγμα, που κάποιος μεγαλύτερος του πει «γεια σου, τι κάνεις;» κι εκείνο –αντί απάντησης– αρχίσει να τσιρίζει ρίχνοντας γροθιές στον αέρα, δεν αρκεί να το μαλώσετε ή να του πείτε «είσαι αγενής». Πρέπει να εξηγήσετε, ξανά και ξανά αν χρειαστεί, πόσο μπορεί να πληγώσει κάποιον με τη στάση του και πόσο σημαντικό είναι να σεβόμαστε τα συναισθήματα των άλλων για να σέβονται κι εκείνοι τα δικά μας. 


Πείτε του λοιπόν ότι:

Όταν συναντιούνται άνθρωποι που γνωρίζονται πρέπει να χαιρετιούνται. Ο χαιρετισμός είναι στην ουσία μια ευχή: ευχόμαστε στο συνάνθρωπό μας να έχει μια καλή μέρα ή ένα καλό βράδυ. Αρκεί να τον κοιτάξουμε στα μάτια και να πούμε μόνο ένα «γεια». Το να μην τον κοιτάξουμε και να μην πούμε τίποτα είναι σαν να μην του ευχόμαστε τίποτα καλό κι αυτό δεν είναι ευγενικό.

Μπορούμε να δείχνουμε αντικείμενα με το δάχτυλο, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν δείχνουμε ανθρώπους. Δεν είναι ευγενικό να φερόμαστε σε έναν άνθρωπο σαν να είναι αντικείμενο.

Στο τραπέζι την ώρα του φαγητού καθόμαστε ίσια στην καρέκλα και χρησιμοποιούμε το πιρούνι ή το κουτάλι μας -όχι τα χέρια- για να πιάσουμε το φαγητό. Η μαμά ετοίμασε αυτό το φαγητό με κόπο και αγάπη. Είναι σαν μια μικρή γιορτή και χαιρόμαστε να είμαστε όλοι μαζί.

Δεν κοροϊδεύουμε ποτέ κανέναν εξαιτίας της εμφάνισης, της εθνικότητας, των γνώσεων ή των ικανοτήτων του. Είναι σημαντικό το ότι οι άνθρωποι είμαστε όλοι διαφορετικοί μεταξύ μας. Αυτό κάνει τον καθένα μας ξεχωριστό και τον κόσμο μας πολύχρωμο και όμορφο. 
Οι έξυπνοι άνθρωποι δεν σχολιάζουν την ιδιαιτερότητα ή τη διαφορετικότητα των άλλων.

Όταν είμαστε στο μετρό ή στο λεωφορείο, προσφέρουμε τη θέση μας σε κάποιον που την έχει περισσότερη ανάγκη (π.χ., σ’ έναν άρρωστο, σ’ έναν ηλικιωμένο ή σε μια έγκυο γυναίκα). Το ίδιο κάνουμε και όταν περιμένουμε στην ουρά. Είναι ωραίο να προσφέρουμε ανακούφιση και βοήθεια στους άλλους όποτε μπορούμε.

Μην ξεχνάμε ποτέ ότι τη δική μας στάση απέναντι στους συνανθρώπους μας θα τη δούμε να καθρεφτίζεται στη συμπεριφορά των παιδιών μας. Δεν μπορούμε να μιλάμε άσχημα για κάποιον και να τον χαιρετάμε έπειτα ευγενικά. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται τις αντιφάσεις. Παράλληλα, είναι σημαντικό να επιβραβεύουμε την καλή του συμπεριφορά, αλλά να αποφεύγουμε να το κριτικάρουμε συνεχώς στην αντίθετη περίπτωση. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι εμείς δίνουμε το καλό ή το κακό παράδειγμα.


Βασικοί κανόνες καλής συμπεριφοράς για παιδιά 3+ ετών
Λέει «ευχαριστώ» και «παρακαλώ».
Απαντάει όταν το χαιρετούν.
Λέει «ορίστε;» και όχι «τι;».
Πλένει να χέρια του πριν καθίσει στο τραπέζι και χρησιμοποιεί μαχαιροπίρουνα για τα περισσότερα φαγητά.
Κάθεται για τουλάχιστον 15 λεπτά ήσυχο στο τραπέζι χωρίς να πετάει το πιρούνι ή το φαγητό του στο πάτωμα.
Δεν μιλάει με γεμάτο στόμα.
Πλένει τα χέρια του αφού χρησιμοποιήσει την τουαλέτα.
Δεν «σκαλίζει» τη μύτη του μπροστά σε κόσμο.
Βάζει το χέρι του μπροστά στο στόμα όταν χασμουριέται, βήχει ή φταρνίζεται.


...


Πηγή:

Savoir Vivre για παιδιά

Ζαμπούνης, Χρήστος Κ.

Εκδότης: Φερενίκη

Στο 'χει πει ποτέ κανείς

Στο 'χει πει ποτέ κανείς
στο 'χει πει ποτέ κανείς
πως γεμίσαν οι βιτρίνες ανοιξιάτικα
Στο 'χει πει ποτέ κανείς
στο 'χει πει ποτέ κανείς
να μην κλείνεσαι στο σπίτι Σαββατιάτικα.

Κι αν είχες κάποτε κι εσύ μιαν ατυχία
να μη φοβάσαι μήπως ξαναπληγωθείς
δεν είναι βρε οι άντρες άγρια θηρία
είν' ανθρωπάκια του Θεού όπως κι εμείς.

Στο 'χει πει ποτέ κανείς
στο 'χει πει ποτέ κανείς
πως τα χρόνια που περνάνε σ' ομορφαίνουνε
Στο 'χει πει ποτέ κανείς
στο 'χει πει ποτέ κανείς
πως κερδίζουν μόνο αυτοί που επιμένουνε.

Έρχεται αργά καμιά φορά η ευτυχία
και μην κλειδώνεις την καρδούλα σου νωρίς
δεν είναι βρε οι άντρες άγρια θηρία
είν' ανθρωπάκια του Θεού όπως κι εμείς.

Στο 'χει πει ποτέ κανείς
στο 'χει πει ποτέ κανείς
πως δεν είν' η αγάπη κρύσταλλο που το 'σπασες
Στο 'χει πει ποτέ κανείς
στο 'χει πει ποτέ κανείς
πως δεν είν' η αγάπη τρένο πάει το 'χασες.

Κι αν είχες κάποτε κι εσύ μιαν ατυχία
γι' αυτό αξίζεις πιο πολύ ν' αγαπηθείς
δεν είναι βρε οι άντρες άγρια θηρία
είν' ανθρωπάκια του Θεού όπως κι εμείς.

Στο 'χει πει ποτέ κανείς
στο 'χει πει ποτέ κανείς
πως τα χρόνια που περνάνε σ' ομορφαίνουνε
Στο 'χει πει ποτέ κανείς
στο 'χει πει ποτέ κανείς
να μην τρως πολλά γλυκά γιατί παχαίνουνε.




Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Δήμου
'Αλμπουμ: ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ - 1988 

Η ΦΥΛή ΤΩΝ ΑΚΟύΡΑΣΤΩΝ.......

1....... ΑΡΠΑΚΤΙΚώΝ:
ΠΑΡΑΜΟΝΕύΟΥΝ, ΨάΧΝΟΥΝ ΑΝάΜΕΣΑ Σε ΛέΞΕΙΣ, ΣΗΜΕίΑ ΣΤίΞΗΣ
ΚΑι ΤΕΛΕίΕΣ Να ΒΡΟύΝ ΤηΝ ΑΤέΛΕΙΑ, Το ΜΕΙΟΝέΚΤΗΜΑ, ΤηΝ ΑΔΥΝΑΜίΑ
ΚΑι ΠάΝΤΟΤΕ ΚάΤΙ ΑΝΑΚΑΛύΠΤΟΥΝ ΚΑι ΠάΝΤΑ ΔΡάΤΤΟΝΤΑΙ ΤηΣ ΕΥΚΑΙΡίΑΣ Κι ΕΠΙΚΥΡώΝΟΥΝ ΤηΝ ΥΠέΡΟΧΗ ΥΠΕΡΟΧή ΤΟΥΣ...




2....... ΕΡΑΣΤώΝ:
ΑΚΟυΡΑΣΤΟΙ ΕΡΑΣΤέΣ ΚάΘΕ ΕίΔΟΥΣ, ΠΡοΣ ΠώΛΗΣΗ ή ΕΝΟΙΚίΑΣΗ ΑΝΑΖΗΤΟύΝ:
ΕίΘΙΣΤΕ Να ΤΟυΣ ΣΥΝΑΝΤΟύΜΕ ΑΔέΣΜΕΥΤΟΥΣ (ΑΠΛή ΣΥΝΟΝΥΜίΑ Με Τo έΝΤΥΠΟ),
ΕΝίΟΤΕ έΧΟΥΝ ΜίΑ ΜΙΚΡή ΙΣΤΟΡίΑ, έΝΑ ΑΘώΟ/έΝΟΧΟ ΓΛΥΚόΠΙΚΡΟ ΨέΜΑ,
έNA pulp fiction ΣΕΝάΡΙΟ ΠΟυ ΛήΓΕΙ ΑΝάΛΟΓΑ Τη ΔΙάΘΕΣΗ ΤΟυ ΕΚάΣΤΟΤΕ ΣΥΜΠΑίΚΤΗ/ΣΥΜΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤή ΚΑι όΛΟΙ ΜΑΖί ΞΑΝά ΠΡοΣ ΤΗΝ ΔόΞΑ...οοοps
sorry.... ΣΤηN ΑΝΑΖήΤΗΣΗ ΤΡΑΒΟύΝ...




3....... ΦίΛΩΝ:
ΓΙα ΛΕΠΤά, ΓΙα ώΡΕΣ, ΓΙα ΜέΡΕΣ, ΓΙα ΜήΝΕΣ, ΓΙα ΧΡόΝΙΑ, ΓΙα όΣΟ...
ΓΙα ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕία, ΓΙα ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕίΑ, Για ΚΙΝΗΣΙΟΘΕΡΑΠΕίΑ,
ΓΙα ΕΡΓΟΘΕΡΑΠΕίΑ, ΓΙα ΧΟΡΟΘΕΡΑΠΕίΑ, ΓΙα ΦΩΤΟΘΕΡΑΠΕίΑ,
ΓΙα BΕΛΟΝΟΘΕΡΑΠΕίΑ, ΓΙα ΦΑΡΜΑΚΟΘΕΡΑΠΕίΑ, ΓΙα BOTANOΘΕΡΑΠΕίΑ,
ΓΙα ΝέΟ-ΚΡάΝΙΟϊΕΡή ΘΕΡΑΠΕίΑ, ΓΙα ΟΡΜΟΝΟΛΟΓΙΚή ΘΕΡΑΠΕίΑ,
ΓΙα ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚή ΘΕΡΑΠΕίΑ, ΓΙα ΜΑΛΛΙώΝ ΘΕΡΑΠΕίΑ, ΓΙα ΜΝήΜΗΣ ΘΕΡΑΠΕίΑ, ΓΙα ΛήΘΗΣ ΘΕΡΑΠΕίΑ, ΓΙα ΛΙΘΟΤΡΙΨίΑΣ ΘΕΡΑΠΕίΑ,
ΓΙα ΑΠΕΞάΡΤΗΣΗΣ ΘΕΡΑΠΕίΑ, ΓΙα ΑΙΣΘΗΤΙΚή ΘΕΡΑΠΕίΑ, ΓΙα ΑΓΓέΛΩΝ ΘΕΡΑΠΕίΑ, ΓΙα ΣΩΜΑΤΙΚή ΘΕΡΑΠΕίΑ...




4....... ΠΟΙΗΤώΝ:
ΕΠΕΙΔή η ΠΟίΗΣΗ ΑΝήΚΕΙ Σε όΛΟΥΣ ΚΑι ΔεΝ ΓΝΩΡίΖΕΙ ΣύΝΟΡΑ/ΜέΤΡΑ/όΡΙΑ
ΣαΝ ΤηΝ ΑΓάΠΗ ΚΑι Το ΦΙΛί...




5....... ΕΡΩΤΕΥΜέΝΩΝ:
ΓΙΑΤί ο έΡΩΤΑΣ ΕίΝΑΙ ΜΕΡΙΚόΣ ΚΑι ΟΛΙΚόΣ, ΙΔΙάΖΩΝ ΚΑι ΤΡΟΜΑΚΤΙΚόΣ, ΠΕΝΘΟΦΟΡΕΜέΝΟΣ ΚΑι ΣΗΜΑΙΟΣΤΟΛΙΣΜέΝΟΣ, ΤΑΞΙΔΙάΡΗΣ ΚΑι ΑΝΕΞάΝΤΛΗΤΟΣ.....




6....... ΝΕΙάΤΩΝ:
ΕίΤΕ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚά- ΓΕΜάΤΑ ΚΟύΡΑΣΗ εΚ ΓΕΝΝΕΤήΣ Κι έΛΛΕΙΨΗ
ΕΝΔΙΑΦΕΡόΝΤΩΝ
ΕίΤΕ ΕΠίΚΤΗΤΑ- ΑΥΤώΝ ΠΟυ ΔεΝ Τα ΖήΣΑΝΕ ΑΛΛά Τα ΑΠΟΚΤήΣΑΝΕ...




7....... ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚώΝ:
ΔΥΣΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟί, ΚάΦΡΟΙ, ΤΣΟύΧΤΡΕΣ, ΚΟΘώΝιΑ,
ΤίΓΡΕΙΣ, ΔΡάΚΟΙ, ΠΡΙΓΚίΠΗΣΣΕΣ,
άΣΠΡΟΙ, ΜΑύΡΟΙ, ΠΟΛύΧΡΩΜΟΙ,
ΓΗΓΕΝΕίΣ, ΙΘΑΝΕΝΕίΣ, "BάΡΒΑΡΟΙ",
ίΣΟΙ, άΝΙΣΟΙ,
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤίΕΣ, ΠΤΩΧΟί ΠΛηΝ ΤίΜΙΟΙ (ΒΙΟ)ΠΑΛΑΙΣΤέΣ,
ΠΙΛόΤΟΙ, ΦΟΡΤΗΓΑΤΖήΔΕΣ,
ΚΑΠΕΤΑΝΑίΟΙ, ΜΟύΤΣΟΙ....

KeeP SeARCHiNG.......ΤηΝ ΕΛΠίΔΑ ΤηΝ ΘέΛΟΥΝ όΛΟΙ

Να ΠΕΘΑίΝΕΙ ΤΕΛΕΥΤΑίΑ.-

-------

Ο μύθος του λευκού φορέματος και η παραπλανημένη πριγκίπισσα

«Ο Λαλάκης μου είπε ότι είμαι χοντρή και ότι αν δεν αδυνατίσω δεν θα με αγαπήσει ποτέ κανείς αληθινά… όπως αντιλαμβάνεσαι δεν πρόκειται να τον παντρευτώ πλέον…»

Αυτά τα λόγια μου είπε προχθές η φίλη μου Ρία που ηλικιακά βρίσκεται γύρω στα 30, έχει μελετήσει βιβλία και βιβλία αλλά η ζωή την απογοήτευσε για ακόμα μία φορά. Δεν της λείπει κάτι, μεγάλωσε σαν πριγκίπισσα και ακόμα και σήμερα απολαμβάνει το κανάκεμα της οικογένειάς της κάθε φορά που βρίσκεται μαζί τους μιας και ζει μόνη από τα φοιτητικά της χρόνια. Δεν έχει το σωματότυπο ανορεξικού μοντέλου, μία φυσιολογική κοπέλα είναι που όταν ντύνεται δεν φοράει 0 αλλά ούτε και plus size.

Να τα βράσω τα πρότυπά σας ανεγκέφαλοι. Τα λόγια του Λαλάκη με έκαναν να θυμώσω πραγματικά με όλους αυτούς τους κακομαθημένους νέο-έλληνες μπούληδες που στα 30something τους τρώνε–πίνουν-πλένονται στην πατρική στέγη και για να διακαιολογούν την ύπαρξη του «σήματος κατατεθέν» εκεί ανάμεσα στα αχαμνά τους βρίσκουν ενίοτε μία «παραπλανημένη πριγκίπησσα» για να εναποθέσουν τις ανασφάλειες και τους κομπλεξισμούς τους.

Τόσο δυσβάσταχτοι είναι ακόμα και για τους ίδιους! Δημιουργούν λοιπόν εφήμερες σχεσούλες αποκλειστικά πηδηματικού περιεχομένου (γιατί αξίζουν πραγματικά μόνο η μαμά και η αδελφή τους).

'Οπως μετά την απομάκρυνση από το ταμείο δεν αναγνωρίζεται κανένα λάθος, ομοίως και μετά την εκσπερμάτωση δεν αναγνωρίζεται και ο εκάστοτε Λαλάκης.

Ο μέχρι πριν λίγα λεπτά ερωτύλος γόης αυτοεξορίζεται από το θρόνο του και ξαφνικά καταλαμβάνεται από το πνεύμα των προβλημάτων της σύγχρονης εποχής, θυμάται τα δάνεια και τα δανεικά του, τις απλήρωτες υπερωρίες του, τα οικογενειακά του προβλήματα, την κόρη του γείτονα που πρέπει να παραλάβει από το λιμάνι νωρίς το πρωί, το modem που έχει αφήσει ανοιχτό..... ούτε λίγο ούτε πολύ αυτός που μέχρι πριν ήταν τόσο ευρηματικός προκειμένου να επέλθει η συνεύρεση, τώρα νιώθεις – αισθάνεσαι – ψυχανεμίζεσαι με όλο σου το είναι ότι δυσφορεί και θέλει να φύγει από δίπλα σου.

Και μόλις κλείσει πίσω του η πόρτα παθαίνει αυτομάτως ολική απώλεια μνήμης.

Μάταια η παραπλανημένη πριγκήπισσα περιμένει με το τηλέφωνο στο χέρι ή κάνει συνεχώς refresh στις διαδικτυακές της διευθύνσεις αναζητώντας το πολυπόθητο μήνυμα ακόμα και στα junk mail!  

Μην επαναλαμβανόμαστε, όπως είπαμε μετά την απομάκρυνση από το ταμείο….......

Υπάρχει βέβαια και η άλλη όψη, αυτή της φίλης μου της Αθηνάς που είναι ένα γλυκύτατο πλάσμα λίγο μετά τα 30, που η ζωή την έχει βασανίσει απανωτά αλλά εκείνη αντιστέκεται γενναία, επαναπροσδιορίζοντας τον ορισμό του πολεμιστή.

«Ρε συ, θα ήθελα τη γνώμη σου, -μού έγραψε τις προάλλες η Αθηνούλα και συνέχισε- άκου, με τον Γιώργο είμαστε μαζί περί τα 4 χρόνια και μένουμε μαζί 3. Βασικά εγώ θέλω να προχωρήσουμε (οικογένεια, παιδί ίσως κ.λπ) εκείνος λέει ότι προχωράμε γιατί πάμε ταξίδια κλπ. Επίσης  μου λέει ότι θα πρέπει να γίνουν κάποια πράγματα πρώτα γιατί η οικονομική κατάσταση δεν είναι καλή. Γενικά έχει μια τάση να με υποτιμά, και ενώ αυτό στην αρχή δεν έδινε σημασία, τώρα με ενοχλεί. Βρίσκομαι σε μία περίεργη φάση της ζωής μου, νιώθω ότι έχω "βαλτώσει" και έχω αφήσει τα πράγματα χωρίς να τα ελέγχω εγώ…»

Μήπως πρέπει να δούμε τι πραγματικά έχουμε δίπλα μας και να επανεξετάσουμε τους λόγους για τους οποίους υπάρχει?

Μήπως τα "ναι" και τα "όχι" μας γίνονται τελικά "ίσως" μόνο και μόνο από φόβο να μη στεναχωρήσουμε τους άλλους ενώ αυτός που ουσιαστικά πιέζεται είμαστε εμείς και μόνο εμείς? 

Μήπως πρέπει να κλείσουμε τα αυτιά μας στην κουραστική πια ερώτηση-ατάκα της μαμάς, της γιαγιάς, της νονάς, της θειάς, της συναδέλφου, της γειτόνισσας, κ.ο.κ: «Πότε θα σε δούμε νυφούλα»? (Σημ. Αναρωτηθήκατε ποτέ το γιατί ΜΟΝΟ οι παντρεμένες και χωρίς άλλους σημαντικά προσωπικούς επιτευγμένους στόχους κάνουν τέτοια ερώτηση?) 

Κοιτάξτε γύρω σας…. Σκεφτείτε πόσες φίλες και γνωστές σας είναι πραγματικά ευτυχισμένες από τη σχέση ή το γάμο τους…. Μόνο αυτές που αναζήτησαν βαθειά μέσα τους τι πραγματικά θέλουν κι αφού το εντόπισαν απλά τον αναζήτησαν και βρίσκοντάς το ακολούθησαν μαζί του το δρόμο της καρδιάς τους.

Για τις περισσότερες από όσες σας παρακινούν να παντρευτείτε ακόμα κι αν δεν έχετε σχέση, ο γάμος είναι αυτό ακριβώς που έχει αυτή τη στιγμή η φίλη μου η Αθηνά , με μόνη εξαίρεση πως όταν η φίλη μου φορέσει το άσπρο φόρεμα αυτομάτως θα τοποθετηθεί σε άλλη κατηγορία στα μάτια των συντηρητικών.

Αθάνατη κυρία Κοκοβίκου… πόσο επίκαιρη είσαι ακόμα κι έναν αιώνα μετά!!

Υπάρχει ένας καλά διατηρημένος μυστηριώδης μύθος γύρω από το μυστήριο του Γάμου.

Τον τρέφουν χρόνια τώρα όλοι όσοι «τρέφονται» από αυτόν. 

Είτε λέγονται οίκοι νυφικών, είτε ανθοπώλες, είτε χρυσοχόοι, είτε οργανωτές γάμων 

(brand new and f***ing trendy), είναι όλοι τους λιθαράκι στο πολυπόθητο γεγονός που έχει διάρκεια λίγων ωρών αλλά κοστίζει μία ολόκληρη περιουσία.

Καμιά τους δε σας μίλησε για τη σημασία της συντροφικότητας. Για το ότι η κοινή σας πορεία (πείτε το και γάμο το ίδιο μου κάνει) με έναν άλλο άνθρωπο σας ανοίγει ένα καινούριο κόσμο στον οποίο οι οικογένειές σας οφείλουν να έχουν μία διακριτική παρουσία και όχι να πρωταγωνιστούν. Η δε γυνή (εσείς) να φοβήται (δηλαδή ΝΑ ΣΕΒΕΤΑΙ) τον άνδρα.

(Νισάφι πια με την αμάθεια, διαδώστε τη γνώση για να εκλείψει κάποτε).

Η ζωή είναι πολύ σύντομη τελικά για να την ζούμε θλιβερά και καταπιεσμένα. 

Σε οποιοδήποτε τομέα. Δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε κανέναν και τίποτα να μας την ταράζει. Δική μας είναι η απόφαση εάν θα την περάσουμε γελώντας ή κλαίγοντας.  

Αν αναλογιστούμε ότι όλα όσα μας συμβαίνουν γίνονται για να πάρουμε κάποιο μάθημα θα γίνουμε σοφότεροι και θα πορευθούμε παραπέρα... 

Ας επουλώσουμε τις πληγές μας και αποδεχτούμε το Εγώ μας κι ας αποκτήσουμε η κάθε μία από εμάς την καλύτερη και πιο ειλικρινή φίλη που είχαμε ποτέ. 

Τον Εαυτό μας!

Κι επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και τα θαύματα εξακολουθούν να συμβαίνουν, σας πληροφορώ ότι μόνο όταν μπόρεσα να συνυπάρχω με εμένα, όταν στεκόμουν αγέρωχη στα πόδια μου και όλοι αναρωτιούνταν για την πηγή της ενέργειάς μου – τότε ήρθε στη ζωή μου ο Καλός μου. 

.....Και ω! ναι, δεν κράταγε μεζούρα!!!

Ειλικρινά παραπλανημένες πριγκήπισσες, τι περιμένατε να ακούσετε από εμένα που δεν το ξέρετε ήδη βαθειά μέσα σας?